Ingrediënten: 1 ui, 3 teentjes knoflook, 1 theelepel sambal, 2 theelepels ketoembar, 2 theelepels kaneel, 2 theelepels gemberpoeder, 1 theelepel kruidnagelpoeder, 1 theelepel kurkurma, 50 ml water, 750 gram riblappen, 1 blik kokosmelk (400 ml), 2 theelepels serehpoeder, 1 eetlepel vissaus,
Aantal personen: 3
Pureer in een keukenmachine 1 ui, 3 teentjes knoflook, 1 theelepel sambal, 2 theelepels ketoembar, 2 theelepels kaneel, 2 theelepels gemberpoeder, 1 theelepel kruidnagelpoeder, 1 theelepel kurkurma en 50 ml water tot een gladde massa. Bak in hete olie de kruidenpasta tot het goed geurt. Voeg 750 gram in blokjes gesneden riblappen toe en roer tot de kruidenpasta rondom het vlees zit. Voeg 1 blik kokosmelk, 2 theelepels serehpoeder en 1 eetlepel vissaus toe. Breng alles aan de kook en laat het vervolgens de hele dag pruttelen op laag vuur. Erbij aten we nasi goreng. Eet smakelijk!
0
Met alle respect hoor… maar met één armetierig theelepeltje sambal op anderhalf pond vlees kan dit nooit een fatsoenlijke rendang worden.
Rendang is bij uitstek een gerecht waarbij de meeste autochtone Europeanen de stoom uit de oren komt (en zo hoort het ook, hahaha!).
Anekdotisch is in dat opzicht een bezoekje aan een Indisch restaurant in de Amsterdamse Damstraat, waar de chef destijds bezorgd uit zijn keuken kwam gehold, toen hij hoorde dat een ‘totok’ (ik dus) rendang had besteld. Hij vroeg of ik het wel zéker wist… Zelf bereidde ik mijn rendang toen al pittiger dan de kok van Sukasari ooit voor mogelijk had gehouden.
Enfin, je stooft zo’n hoeveelheid vlees dus niet met een theelepeltje sambal (en al helemaal niet met die Europelse nepversies uit potjes) maar met anderhalf ons fijngehakte rawits of Madame Jeanettes.
Los van deze aanmerkingen zou jouw recept overigens een hele smakelijke versie kunnen opleveren!
Tja kan alleen maar zeggen dat deze rendang erg lekker was. We zijn alle drie geen pittige eters en met slechts een theelepeltje sambal en een goede verhouding aan kruiden hadden we toch iets lekkers op tafel!
Jouw gerecht was ontgetwijfeld heerlijk: het was alleen geen rendang…
Ik kan je een verblijf in Indonesië van harte aanbevelen. Daar leer je wat pittig eten betekent en hoe je daarvan kunt genieten (vooropgesteld dat je de toeristenverblijven mijdt als een enge ziekte).
En wat ook zo aardig is: iedereen gunt je graag een blik in zijn of haar keuken. Ik heb er tijdens mijn reizen veel van opgestoken.
Zullen we het dan de “Bijna-Rendang-Maar-Niet-Pittig-Genoeg” noemen? Niet iedereen houd van erg pittig eten.
Ik heb hetzelfde hier, ik hou van pittig eten maar mijn vriendin niet. Als ik dus een gerecht zoals dit zou maken zou ik het hoogst waarschijnlijk ook minder pittig maken.
Maar goed, het feit dat het niet pittig genoeg is maakt het nog geen ander gerecht. De ingredienten zijn nog steeds hetzelfde, alleen is sambal in een kleinere hoeveelheid aanwezig.
Nou zal iemand van Indonesië het ongetwijfeld met je eens zijn, maar zoals ik al eerder zei, niet iedereen houd van pittig eten terwijl ze wel van de rest van de ‘smaak’ van het gerecht houden. En dan krijg je dus dit soort dingen.
Zijn blogs of receptensites, en eigenlijk zelfs kookboeken, niet altijd een afspiegeling van de smaak van de schrijver? Ik vind het vreemd om te denken dat er maar één echte versie van een gerecht is, iedereen vult een gerecht op zijn of haar eigen manier in. Dé originele redang bestaat waarschijnlijk helemaal niet. Zelfs in Indonesië zullen de recepten onderling verschillen. Ziet er heerlijk uit, Anja!